Μια ταινία μπορεί να αφήσει αισθήματα με πολλούς τρόπους - χαρά, λύπη, έκπληξη ή οτιδήποτε άλλο - αλλά ο κοινός παρονομαστής των καλών είναι ότι όταν σβήνουν τα φώτα, νιώθεις ικανοποιημένος, οτι άξιζε το ταξίδι. Δεν ένιωσα όμως έτσι όταν τελείωσε η ταινία. Ναι, το νόημα το πιάσαμε: ένας ντετέκτιβ που ασχολείται με μια υπόθεση δολοφονίας μπορεί να αποκτήσει εμμονή. Είναι το βάρος...
Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι για να παρακολουθήσετε αυτήν την ταινία. Θα μπορούσατε να αναλύσετε την ιστορική της ακρίβεια και να βρίσκατε αφορμές για κριτική. Θα μπορούσε να σας ενοχλεί το γεγονός ότι αναμένεται να συμπάσχουμε με μια αυτοκράτειρα και θα βρίσκατε τους προσωπικούς της αγώνες μικροσκοπικούς, ακόμη και αξιολύπητους, σε σύγκριση με την πραγματικότητα των συνανθρώπων...
Αττίλας, ο Κατακτητής (2001)
Το Χόλιγουντ κατακρεουργώντας την ιστορία μας παρουσιάζει ακόμα μια φορά τον ατάλαντο Τζεράρντ Μπάτλερ στον ρόλο ενός ιστορικού ήρωα, αυτή τη φορά ως τον Ούνο βασιλιά του 5ου αιώνα μ.Χ. Καμία αληθοφάνεια σε όλα τα επίπεδα, από τα κοστούμια μέχρι τους διαλόγους. Εντάξει, μια ακόμα παραγωγή για το Box Office, αλλά γιατί τον Τζεράρντ Μπάτλερ;;; Γιατί;;;