Ο Ταραντίνο με έμπνευση σε αμφισβήτηση αυτή μια φορά, μας μεταφέρει 150 χρόνια πριν, σε ένα απομονωμένο καταφύγιο όπου οχτώ χαρακτήρες αποδεκατίζονται μεταξύ τους, γεμίζοντας με το γνωστό κόκκινο χρώμα τις οθόνες μας (λιγότερο ωστόσο από τον μέσο όρο του!) και προσφέροντας στον Ennio Morricone το Όσκαρ για τη μουσική της ταινίας. Ο Σάμιουελ Λ. Τζάκσον πρωταγωνιστεί αν και λόγω της...
Δίνω 4 αστέρια για τις σεζόν S1-S8. Είναι τόσο αστείες ακόμα κι αν τα βλέπεις σε επανάληψη. Για να είμαι ειλικρινής, χωρίς τον Τσάρλι, δεν μπορώ να παρακολουθώ ούτε ένα επεισόδιο του S9 και αποφάσισα να σταματήσω εκεί. Αυτή η σειρά τώρα έχει πεθάνει για μένα. Προτιμώ να βλέπω τις προηγούμενες 8 σεζόν ξανά και ξανά. Ο Άστον Κούτσερ δυστυχώς δεν μπορεί να αντικαταστήσει το Τσάρλι...
Τσάι στη Σαχάρα (1990)
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...