Μια "δύσκολη" ταινία για προχωρημένους σινεφίλ λόγω της ιδιαιτερότητάς και τη διαρκούς μελαγχολίας της. Ο Κλιφ Κέρτις (αγνώριστος) πρωταγωνιστεί σε έναν δύσκολο ρόλο, ενός ανθρώπου με πολλά προβλήματα (κυρίως ψυχικής υγείας) σε μια κοινωνία επίσης με πολλά προβλήματα. Τελικά καταφέρνει να ισορροπήσει, όταν αποφασίζει να διδάξει σκάκι σε φτωχά και βασανισμένα παιδιά με σκοπό να συμμετάσχουν...
Μου άρεσε και το παρακολούθησα μέχρι το τέλος. Σίγουρα η καλύτερη τουρκική παραγωγή του Netflix μέχρι στιγμής. Θα το βαθμολογούσα λίγο παραπάνω αλλά αισθάνθηκα το τέλος κάπως «άψυχο», χρειαζόταν κάτι περισσότερο για να κλείσει απολύτως σωστά. Όσον αφορά τη μουσική/σάουντρακ, ήταν θαυμάσιο,. Υποκριτικά, οι βασικοί ηθοποιοί έπαιξαν όμορφα τον ρόλο τους. Λατρεύω την υποκριτική ικανότητα...
Μπλε Ουρανός (1994)
Το μόνο ενδιαφέρον της ταινίας τελικά είναι ο tommy lee jones 30 χρόνια πριν. Η ταινία ξεκίνησε καλά, έχοντας ταυτόχρονα και κωμωδία και δράμα, μετά άρχισε να μπερδεύει πολλά θέματα στην υπόθεση, μετά έγινε φαντασίας με καταστάσεις σε καμία περίπτωση δεν θα συνέβαιναν στην κανονική ζωή και στο τέλος μας έδωσε ένα απότομο happy ending τραβηγμένο από τα μαλλιά. Ούτε η Τζέσικα λανγκ...