Από τις λίγες φορές που η Γη δε σώζεται από έναν γήινο ήρωα όταν ο υπόλοιπος κόσμος δε μπορεί να κάνει τίποτα. Πιασάρικο το νόημα της ταινίας, μέτρια η ερμηνεία του Ριβς, τρανά άστοχη η επιλογή της Κάθι Μπέιτς για τον ρόλο της υπουργού, καλό το σενάριο αν και πρόκειται για ριμέικ, πολύ καλά (για την εποχή) τα οπτικά εφέ
Το μονο που δεν ''κολλαει'' ειναι η μεταφραση του τιτλου...Ανοιξτε τα sub δυναμώστε το Vol στον ενισχυτή σας ,παρτε ποπ κορν και απολαύστε για 2,5 ωρες μια εξαιρετικη αστυνομικη περιπετεια με φοβερη ατμοσφαιρα και δεμενο σεναριο που κραταει αμειωτο το ενδιαφερον μεχρι το τελος της ταινιας.Σκηνοθεσια του Κρίστιαν Γκούντεκαστ ( «Το Λονδίνο Επεσε» και «Ο Τιμωρός») Μου θυμισε λιγο Heat...
Django, ο Τιμωρός (2012)
Γιατί ο Quentin Tarantino είναι ένας από τους πιο εμβληματικούς σκηνοθέτες του 21ου (και του τέλους του 20ου αιώνα); Εξ αιτίας τέτοιων αριστουργημάτων. Ο Ταραντίνο αψηφά τους νόμους της ταινίας, τους πυροβολεί με τον δικό του τρόπο, όπως θέλει. Επικεντρώνεται πάντα στο είδος θρίλερ-δράσης από το Reservoir Dogs μέχρι το Inglourious Basterds. Ωστόσο, το Django Unchained είναι η πρώτη...