Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας ότι αυτή δεν είναι μια «εύκολη» ταινία. Το Ναχίντ είναι ένα ωραίο παράθυρο στη ζωή μιας γυναίκας στην ιρανική κοινωνία, αλλά είναι επίσης ένας ευαίσθητος προβληματισμός για τα διλήμματα και τις κρίσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, ανεξάρτητα από τον πολιτισμό μας. Υπάρχει ένα είδος καταπιεστικής ατμόσφαιρας σε αυτή...
Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Υπερσιβηρικός (2008)
Η ταινία είναι αρκετά καλή στο πρώτο μισό της, αλλά από κει και πέρα αποδεικνύεται μεγάλη πατάτα. Ένα ταξίδι των πρωταγωνιστών διασχίζοντας την παγωμένη Σιβηρία είναι το φόντο της ταινίας και ένα έγκλημα προσπαθεί να μείνει κρυφό. Η Emily Mortimer δεν έχει πολλά να πει αλλά ευτυχώς ο Μπεν Κίνγκσλεϊ και ο Woody Harrelson έχουν πολλά να μας πουν και να μας δείξουν. Ούτε αυτοί θα σώσουν...