Πάντα με εκπλήσσει το γεγονός ότι οι Κορεάτικες παραγωγές μπορούν να κάνουν ταινίες τύπου Χόλιγουντ με ένα κλάσμα του προϋπολογισμού που έχουν συνήθως οι ταινίες του Χόλιγουντ. Το «Pandora» έχει το είδος της ταινίας καταστροφής και ως επί το πλείστον το κάνει αρκετά καλά. Η ταινία φαίνεται πολύ κομψή και ακριβής, έχοντας ένα ευρύ φάσμα καταστάσεων που δεν φαίνεται καθόλου ψεύτικο....
Το London Fields φαίνεται να είχε πολλές δυνατότητες. Η πλοκή είναι αρχικά πολύ ενδιαφέρουσα και η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή και αισθησιακή, κάπως neo noirish. Με το ύφος και το σκηνικό των Άγγλων γκάνγκστερ, αρχικά μοιάζει με μια διασταύρωση ταινίας του Γκάι Ρίτσι και ενός graphic novel του Frank Miller. Ωστόσο, η πραγματικότητα αποκαλύπτεται μετά από λίγο. Η πλοκή γίνεται τυχαία...
Όταν η Γη Σταματήσει (2008)
Από τις λίγες φορές που η Γη δε σώζεται από έναν γήινο ήρωα όταν ο υπόλοιπος κόσμος δε μπορεί να κάνει τίποτα. Πιασάρικο το νόημα της ταινίας, μέτρια η ερμηνεία του Ριβς, τρανά άστοχη η επιλογή της Κάθι Μπέιτς για τον ρόλο της υπουργού, καλό το σενάριο αν και πρόκειται για ριμέικ, πολύ καλά (για την εποχή) τα οπτικά εφέ