Γιατί κάθε φορά που υπάρχει μια νέα επιτυχημένη ταινία, θα πρέπει μετά από λίγο να κάνουν μια συνέχεια της; Το "Δεν έχω ξεχάσει το περσινό καλοκαίρι" επαναλαμβάνει σχεδόν τα πάντα από το πρωτότυπο, συν/πληνκάποια μέλη του καστ. Ελπίζω απλώς να μην κάνουν άλλη μια ταινία του στυλ "Ξέρω τι έκανες". Όχι μόνο δεν υπάρχει τίποτα που μπορούν να προσθέσουν στην ιδέα, αλλά και ο τίτλος...
Το "Μια Ενοχλητική Αλήθεια" του Davis Guggenheim του 2006 ήταν μια αποτελεσματική άσκηση ευαισθητοποίησης, εστιάζοντας στις "διαφάνειες" του Αλ Γκορ, όπως τις ονομάζει, στην πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής. Έντεκα χρόνια μετά, η συνέχεια εντείνει την κρίση: είναι περιττό να πούμε ότι καθώς το χρονοδιάγραμμα του ντοκιμαντέρ προσεγγίζει το παρόν, το φάσμα του Trump αναδύεται...
Ψυχρή Καταδίωξη (2019)
Ο Λίαμ Νίσον απο πολίτης της χρονιάς γίνεται για ακόμα μία φορά ένας εκδικητικός serial killer. Για πολλοστή φορά εγκληματίες τα βάζουν με την οικογένειά του κι εκείνος ανενόχλητος σκοτώνει τους πάντες στο πέρασμά του αναζητώντας εκδίκηση. Όλα του πάνε δεξιά, καθώς πουθενά δεν υπάρχουν κάμερες για να τον αναγνωρίσουν, οι σκληροτράχηλοι ύποπτοι ομολογούν αμέσως και οι αντίπαλοι του...