Προφανώς το Χόλιγουντ δεν έχει καμία καινούρια ιδέα. Πώς αλλιώς να εξηγήσω αυτήν την ταινία; Έχουμε έναν "συνταξιούχο" εκτελεστή - δάσκαλο πολεμικών τεχνών που ζει μια ήσυχη ζωή και δεν θέλει να αναλάβει άλλη αποστολή. Ένας κυβερνητικός πράκτορας - πρώην φίλος τον εξαναγκάζει να επιστρέψει για να λύσει κάποιες "εκκρεμότητες" και εκείνος θα σκοτώνει κακούς πράκτορες - δολοφόνους...
Μιλάμε για το απόλυτο τίποτα. Μια ηλίθια σε σενάριο ανώμαλη ταινία, πιθανόν για να κάνει εντύπωση ο σκηνοθέτης. Γεμάτο αηδιαστικές σκηνές οι οποίες δεν χρειάζονται και δεν καταλαβαίνω τον λόγο που είναι τόσο μα τόσο αηδιαστική. Να ήταν έαν splatter με zombie θα είχε νόημα. Οσκαρ βλακείας πραγματικά
Ο Δικηγόρος του Διαβόλου (1997)
Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...