Θα περίμενε κανείς οτι η DC προσπαθεί να τοποθετηθεί ως άξιος αντίπαλος της Marvel. Και ενώ στον κόσμο των κόμικς είναι πράγματι ανταγωνιστική, είναι δύσκολο να δούμε κάτι τέτοιο να συμβαίνει σύντομα στο κινηματογραφικό σύμπαν. Είναι κρίμα όταν σκέφτεσαι ότι και σε αυτό θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερη. Αν και έχω δει μόνο την κινηματογραφική έκδοση, δυστυχώς δεν ήταν τόσο διασκεδαστική...
Από τις φορές που αναρωτιέσαι γιατί βλέπεις κάποια ταινία. Το θέμα δημοφιλές και γνωστό, αλλά ο Γκοτζίλα ελαφρώς παραποιημένος, οι Μπρόντερικ και Ρενό απλά υπάρχουν. Τα εφέ ικανοποιητικά για το 1998 αλλά τα υπόλοιπα είναι για κλάμματα. Ξεκινώντας από νωρίς με τα τεράστια γελοία ίχνη του Γκοτζίλα στο έδαφος και τους ανόητους διαλόγους του Κέβιν Νταν με τον Μπρόντερικ. Ένα ρομάντσο...
Atomic Blonde (2017)
Λοιπόν η ταινία είναι καλογυρισμένη καλά σκηνοθετημένη με καλούς ηθοποιούς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και με μία ατμόσφαιρα που αντικατοπτρίζει πειστικά τη δεκαετία στην οποία αναφέρεται. Όμως το σενάριο κινείται από την αρχή έως το τέλος στη σφαίρα της φαντασίας και ουσιαστικά η Σαρλίζ θερόν εμφανίζεται ως wonder woman ή μία θηλυκή james bond. Τα παραπάνω τα έχουμε δει δεκάδες...