Μου αρέσουν οι ταινίες που είναι εξαιρετικά απίστευτες, καθώς αυτού του είδους οι ταινίες είναι συνήθως και διασκεδαστικές. Το Sahara, όχι δεν ήταν απλώς μια διασκεδαστική ταινία, αλλά ήταν μια κακή φθηνή παραγωγή, από αυτές που μας έχει συνηθίσει το Χόλιγουντ. Προσωπκά πιστεύω οτι κανείς δεν θα τη παρακολουθούσε πάνω από 15', αν δεν υπήρχαν ο Μάθιου Μακόναχι και η Πενέλοπε Κρουζ....
Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...
Mudbound: Δάκρυα στον Μισισιπή (2017)
Υπάρχουν εκατοντάδες ταινίες με θέμα το ρατσισμό στην Αμερική του προηγούμενο αιώνα. Αυτή εδώ έχει την ιδιαιτερότητα των παράλληλων ιστοριών δύο οικογενειών, μιας λευκής και μιας έγχρωμης. Νομίζω πως ο τρόπος αφήγησης αυτός θα μπορούσε να είχε δώσει στην ταινία το Όσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σενάριο για το 2018. Για την ιστορία, το σενάριο βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του...