Πάντα αιχμαλωτίζομαι από την ιδέα της εξύμνησης κάποιου που η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τους θανάτους άλλων, του οποίου η «απασχόληση» είναι να κλέβει από αυτούς που δεν έχουν λόγο σε τίποτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο ήρωάς μας δεν είναι εκεί για να αποδώσει δικαιοσύνη ή ακόμα και για κάποιο μεγάλο σκοπό, είναι απλά ένας μικροαπατεώνας που τυγχάνει να είναι πιο συνηθισμένος...
Αδιάφορη όπως και οι πρωταγωνιστές της για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Μην περιμένετε να δείτε αληθοφανείς σκηνές καταστροφής όπως θα περίμενε κανείς σε μια ταινία με θέμα την 11/9, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι γυρισμένο στον χώρο που εγκλωβίστηκαν οι παραπάνω αστυνομικοί ή στα σπίτια των συγγενών τους. Καμία αγωνία, καμία πλοκή, κανένα δράμα, καμία ερμηνεία, κανένα οπτικό...
Spider-Man: No Way Home (2021)
Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...