Τι να πούμε τώρα γι αυτή τη ταινία...πρόκειται για την 24η ταινία που σκηνοθέτησε ο Κλιντ Ίστγουντ και από τις λίγες στις οποίες δεν συμμετείχε ως ηθοποιός. Δύο κερδισμένα όσκαρ για τον Σον Πεν και τον Τιμ Ρόμπινς και άλλες 4 υποψηφιότητες. Η δύναμη της ταινίας εκτός από τα τρία μεγάλα ονόματα είναι οι σκοτεινοί χαρακτήρες που υποδύονται. Ο Τιμ Ρόμπινς ζει μέσα στις δικές του δυστυχίες...
Ο Jeremy Irons είναι ένας καθηγητής που ασχολείται με τα άστρα και τη βαρύτητα και τις μαύρες τρύπες του Stephen Hawking. Η Όλγα Κιρίλενκο είναι μια κασκαντέρ. Ήταν σπουδάστριά του. Έχουν σχέση για έξι χρόνια και το πάθος τους φαίνεται να είναι τόσο ώριμο όσο ήταν στην αρχή. Είναι μεγάλος. Φαίνεται μεγάλος. Είναι νέα. Μοιάζει με μοντέλο. Εκείνος πρόκειται να πεθάνει από κάποια εγκεφαλική...
Δεν Έχω Ξεχάσει το Περσινό Καλοκαίρι (1998)
Γιατί κάθε φορά που υπάρχει μια νέα επιτυχημένη ταινία, θα πρέπει μετά από λίγο να κάνουν μια συνέχεια της; Το "Δεν έχω ξεχάσει το περσινό καλοκαίρι" επαναλαμβάνει σχεδόν τα πάντα από το πρωτότυπο, συν/πληνκάποια μέλη του καστ. Ελπίζω απλώς να μην κάνουν άλλη μια ταινία του στυλ "Ξέρω τι έκανες". Όχι μόνο δεν υπάρχει τίποτα που μπορούν να προσθέσουν στην ιδέα, αλλά και ο τίτλος...