Το Κόκκινο Σπουργίτι δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό είναι πραγματικά καλό. Επανενωμένη με τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς, η Τζένιφερ Λόρενς φέρνει την πρωταρχική δύναμη σε αυτό το κρύο και σκληρό θρίλερ. Δεν είναι μια ταινία δράσης, καθώς δεν έχει σχεδόν καμία ροή δράσης, αλλά είναι ένα έξυπνο και μελετημένο πολιτικό δράμα. Είναι μία από αυτές τις λίγες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...
Κάθε sequel του Jarhead και χειρότερο. Αμερικανοί στρατιώτες στη Μέση Ανατολή ενάντια σε φανατικούς τζιχαντιστές. Τόσο πρωτότυπο. Σα να βλέπεις shoot-em up στον υπολογιστή, χωρίς να παίζεις εσύ. Ανύπαρκτο σενάριο, αδιάφοροι (και ίσως κακοί) πρωταγωνιστές, καμία σκηνοθεσία σε μια λαίλαπα πυροβολισμών και σκοτωμών χωρίς νόημα.
Αγώνες Πείνας (2012)
Το ορίτζιναλ Battle Royale (ιαπωνική ταινία) του 2000 με παρόμοιο θέμα, ήταν περισσότερο μια ενήλικη εκδοχή αυτής της ταινίας εδώ. Η ιδέα είναι τόσο καλή που μεταφέρεται εύκολα στην οθόνη, ακόμα κι αν είναι λίγο αποδυναμωμένη. Έβρισκα ρομαντισμό ακόμα και στις πιο περίεργες καταστάσεις. Λίγο Lenny Kravitz, λίγο Elizabeth Banks και Stanley Tucci για κάποια υποκριτική βαρύτητα και...