Παλιά και κλασική με δύο μεγάλα για τότε ονόματα, τον Mel Gibson και την Helen Hunt. Ο ορισμός της ρομαντική κομεντί για μεγάλους με τις αναμενόμενες ανατροπές και έρωτες του αμερικανικού ελαφρού κινηματογράφου. Οι πολλές κλισέ σκηνές και το προβλέψιμο από το πρώτο 10λεπτο happy ending, μας κάνουν να νομίζουμε οτι την έχουμε ξαναδεί. Ωστόσο, πρόκειται για μια χαριτωμένη, χαζοχαρούμενη...
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Νώε (2014)
Αν περιμένετε να δείτε την κλασική ιστορία του Νώε με τη Κιβωτό έτσι όπως τη γνωρίζουμε όλοι, θα απογοητευθείτε. Τα μόνα που τη θυμίζουν είναι τα ονόματα και η κιβωτός. Όλα τα υπόλοιπα είναι ευφάνταστες αλλά όχι πετυχημένες προσθήκες που μάλλον αποπροσανατολίζουν παρά κρατάνε το ενδιαφέρον του θεατή. Τέρατα, προσωπικές ίντριγκες και φανταστικές μάχες επιστρατεύτηκαν για να γεμίσουν...