Δε τρελάθηκα όταν την είδα, ωστόσο πρόκειται για μια αξιόλογη χολιγουντιανή προσπάθεια. Ποτέ δεν είχα σε μεγάλη υπόληψη τον Ντάουνι Τζούνιορ και γι ακόμα μια φορά επιβεβαιώνομαι. Δε "γεμιζει" τις σκηνές, σε αντίθεση με τον Ντιβάλ, ο οποίος βεβαίως δίνει άλλη βαρύτητα (εξ ου και η υποψηφιότητά του για όσκαρ στη ταινία). Το σενάριο αν και ενδιαφέρον, κρατιέται κυρίως σε δραματικούς...
Η πλοκή της ταινίας μοιάζει με το "Κάθε Φορά, Πρώτη Φορά" με τη Ντρου Μπάριμορ, όπου μια γυναίκα ξυπνά κάθε πρωί ξεχνώντας όλα όσα συνέβησαν στο παρελθόν της, μετά το ατύχημα που προκάλεσε την αμνησία της. Ωστόσο, η ταινία κάνει καλή δουλειά κρατώντας ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού, μαντεύοντας συνεχώς ποιος χαρακτήρας είναι αληθινός και ποιος είναι ο κακός της υπόθεσης, μέχρι...
Το Νησί των Καταραμένων (2010)
Πρόκειται για ένα θρίλερ που χτίζεται πολύ αργά. Πραγματικά αργό, τόσο αργό, που κάποιοι θα βαρεθούν. Και κάποιοι δεν θα φτάσουν ούτε στο τέλος. Προφανώς είναι θέμα γούστου. Ακόμη και το τέλος είναι χαμηλών τόνων και δεν θα ικανοποιήσει όλους, αν και είναι ένας έξυπνος τρόπος να τελειώσει μια ταινία, που πραγματικά με άφησε με το στόμα ανοιχτό! Ο Μάρτιν Σκορσέζε μπορεί να μας έχει...