Το Δεκα Δολοφονοι για τον Ντετεκτιβ Μαρλοου είναι μια μεγάλη γιορτή της απόλυτης πρωτοτυπίας του Ρόμπερτ Μίτσαμ. Αναγγέλλει επίσης την άφιξη του Ντικ Ρίτσαρντς ως υποσχόμενου νέου αμερικανικού σκηνοθέτη. Την ημέρα που το είδα, βρήκα τον εαυτό μου να περιγράφει ατάκες από σκηνές σε φίλους Είναι πράγματι, η πιο υποβλητική από όλες τις αστυνομικές ταινίες που γυρίστηκαν αυτή την εποχή...
Την είδα χθες στο ERTFLIX, πρόκειται για μια συνηθισμένη δραματική, αργή, λιτή ταινία, από αυτές που κυκλοφορούν κατά χιλιάδες στα διάφορα φεστιβάλ που γίνονται ανά τον κόσμο. Ξεκινά με κάποιον ενδιαφέρον, σε κάνει να αναρωτιέσαι πως θα εξελιχθεί και που θα καταλήξει, αν και σε καμιά περίπτωση δε μπορώ να πω πως είναι απρόβλεπτη, ούτε το σενάριο ιδιαίτερη τροπή. Έχει κάποιες καλές...
Μετά τη Στροφή (2015)
Ως μια ταινία επιβίωσης, δεν είναι κακή αλλά δεν φέρνει τίποτα νέο στο τραπέζι. Είναι κάτι περισσότερο από θρίλερ παρά τρόμου, γιατί πραγματικά δεν υπάρχει πολύ αίμα και θάνατος για να μιλήσουμε για τρόμο. Έχοντας αυτό στο μυαλό, η ανατροπή στο τέλος είναι μια ωραία έκπληξη αν και στις περισσότερες ταινίες αυτού του είδους, το τέλος είναι εύκολο προβλέψιμο. Υπάρχει ικανοποιητική...