Η ταινία όταν κυκλοφόρησε δεν πήρε καλές κριτικές. Μερικοί μάλιστα τη χαρακτήρισαν ως η χειρότερη ταινία του Τομ Χανκς. Σε πρώτη ανάγνωση, τα παραπάνω δεν είναι άδικα. Πράγματι η ταινία είναι λιτή, αργή, χωρίς να είναι προφανές το νόημα αυτών που συμβαίνουν αλλά ούτε να φαίνεται κάποια κατάληξη στο τέλος του τούνελ. Ωστόσο η ταινία περιέχει έναν σουρεαλισμό, ο οποίο γίνεται καλύτερα...
Τα πρώτα 30 λεπτά ήταν πολύ ελπιδοφόρα. Καλή δράση, αγωνία, υπέροχη ηθοποιία ... αλλά μόλις εμφανίζεται ένας από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, ο Michael, όλα διαλύονται. Όχι μόνο λόγω της ανασφαλούς και αδέξια μέτριας ερμηνείας του, που μου θύμισε κάποια φθηνή δραματική σαπουνόπερα ή ιστορία αγάπης ... αλλά επειδή αντιπροσωπεύει ένα σημείο εισόδου στο παρελθόν της Ava. Ένα βαρετό...
Κάτι Πιο Ποπ (2012)
Και να ο νικητής των νεανικών ταινιών για το 2012, μια 20-κάτι μουσικο-χορευτική ταινία γύρω από αντίπαλες ομάδες κοριτσιών a cappella που εξελίσεται στο κολέγιο Barden. Αν και προφανώς κινείται στα αμερικανικά πρότυπα τέτοιων ταινιών το καστ κερδίζει το κοινό καθώς τα κορίτσια ως επί το πλείστον, είναι αληθινά αστεία, περίεργα, αυθεντικά και συναρπαστικά. Η μουσική και ο χορός...