Ενδιαφέρουσα, κυρίως λόγω της παρουσίας της Νούμι Ραπάς και του Τέρενς Χάουαρντ. Ο Κόλιν Φάρελ αν και πρωταγωνιστής, χάνεται λόγω των καλλιτεχνικών αλλά και φυσικών του διαστάσεων. One man show λοιπόν για τον Κόλιν Φάρελ, ο οποίος όπως είναι αναμενόμενο τα βάζει με όλους και τους καθαρίζει όλους με απίστευτη ευκολία. Το σενάριο τετριμμένο: κάποιος προσπαθεί να εκδικηθεί τους υπεύθυνους...
Μια πραγματικά εξαιρετική συνέχεια που βασίζεται σε αυτό που δημιούργησε η πρώτη ταινία και εξακολουθεί να διαθέτει φανταστικά εφέ, ερμηνείες και δράση, ακόμα κι αν δεν έχουν βελτιωθεί ακόμη μερικά από τα προβλήματα σε σχέση με την αρχική. Το μεγάλο ζήτημα σε αυτές τις δύο ταινίες είναι ότι οι ανθρώπινοι χαρακτήρες είναι πολύ μονοσήμαντοι και ήπιοι. Ο Gary Oldman είναι ο μόνος πολύπλοκος...
Σε 60 Δευτερόλεπτα (2000)
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια διασκευή του σεναρίου της πρωτότυπης και ομώνυμης ταινίας του 1974. Ο Νίκολας Κέιτζ με πολύ μαλλί ακόμα, δεν μπορεί να πει καν πειστικά τις ατάκες του και η σκηνική του παρουσία ταιριάζει περισσότερο σε αυτή ενός κομπάρσου παρά πρωταγωνιστή. Όπως για παράδειγμα συμβαίνει χαρακτηριστικά στη σκηνή έξω από εστιατόριο που δούλευε η μητέρα του, όπου συζητά...