Πρώτα απ' όλα είμαι οπαδός του πρώτου "Στη Πρώτη Γραμμή", μιας κι εδώ έχουμε προφανώς κάτι αντίστοιχο και μεταγενέστερο. Αναρωτιέμαι πως το The Pacific έχει πάει τόσο λάθος. Πρώτον, ανάπτυξη χαρακτήρων, δεν υπάρχει. Δεν γνωρίζουμε τους χαρακτήρες και έτσι δεν μας ενδιαφέρει όταν αρχίζουν να πεθαίνουν. Δεύτερον, αρκεί ένα πολυβόλο και οι Ιάπωνες κάνουν τα υπόλοιπα (σκοτώνονται δηλαδή)...
Μετα δυσκολίας μπορώ να χαρακτηρίσω την ταινία οικογενειακή, αφού το σενάριο πείθει ηλικίες με μονοψήφιο νούμερο. Ούτε και ο προφανής συμβολισμός της κούκλας πείθει. Προφανώς στην Αμερική το μοτίβο δουλεύει, αφού πληρώθηκαν τόσα μεγάλα ονόματα για να συμμετέχουν. Θα την έβλεπα μόνο παραμονή Χριστουγέννων το μεσημέρι με τη μικρή μου κόρη στα πρόθυρα ύπνου. Τίποτα παραπάνω
Η Λεπτή Κόκκινη Γραμμή (1998)
Πρόκειται για μία από τις πιο εκπληκτικές και φιλοσοφικά τολμηρές πολεμικές ταινίες που έχουν φτιαχτεί ποτέ, με τεράστια (σήμερα, αλλά και τότε) ονόματα ηθοποιών. Το 1978, ο Terrence Malick ως σεναριογράφος έγραψε το επιτυχημένο κλασικό "Ημέρες ευτυχίας". Για τα επόμενα 20 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, ο Malick δεν έκανε ούτε μία ταινία, μέχρι την κυκλοφορία αυτού του έπους του...