Την είδα χθες. Δε ξέρω από που προκύπτει αυτό το 6.7 της βαθμολογίας. Οι βασικοί χαρακτήρες ήταν σχεδόν αδιάφοροι, ακόμα και ο Χόπκινς υποτονικός. Η πρωταγωνίστρια Τζούλια Στάιλς σαν να μην υπήρχε στη ταινία. Το μόνο αξιοσημείωτο νομίζω ήταν το βαρύ mood της ταινίας, το οποίο λόγω του καιρού που εξελισοταν η ταινία, ήταν όντως "βαθύ" δραματικό
Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...
Αποστολή στην Μπριζ (2008)
Έχουν οι πραγματικά απαίσιοι άνθρωποι αυστηρό ηθικό κώδικα και βαθιά συνείδηση; Θα υποθέσω πως όχι, αλλά στο Αποστολή στη Μπριτζ ο συγγραφέας/σκηνοθέτης Martin McDonagh μάλλον θα διαφωνήσει. Η ταινία είναι πολύ καλή και γενικά διασκεδαστική με μερικές σκοτεινές και περιστασιακά αγωνιώδεις στιγμές, ωστόσο ποτέ δεν με ενθουσίασε πλήρως. Η ευρηματικότητα της ιστορίας και ο ηθικός...