Πρόκειται για μια πολύ καλή αντιπολεμική ταινία και προφανώς η πιο διάσημη από όλες. Δείχνει πώς οι νέοι και αφελείς, υποβάλλονται σε πλύση εγκεφάλου για να πιστεύουν ότι κατά κάποιο τρόπο είναι καθήκον τους να σκοτώνουν και να πεθαίνουν. Μεγάλα λόγια όπως Πατρίδα, Κάιζερ, Θεός, Πατριωτισμός. Αλλά στο τέλος υπάρχει μόνο καταστροφή. Αυτό είναι το μάθημα που όλοι πρέπει να λάβουμε...
Είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που διαφημίζεται ή αυτό που περιμένουν οι θεατές. Με μια πρώτη ματιά μοιάζει με θρίλερ, και έχει τις προϋποθέσεις ενός καλού θρίλερ, αλλά είναι απλώς ένα σκοτεινό επώδυνο και μερικές φορές σκοτεινά χιουμοριστικό δράμα που έχει στοιχεία θρίλερ σε στιγμές. Είμαι αρκετά σίγουρος οτι αν σας άρεσε το "Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους", θα σας αρέσει...
Στη Ρώμη Με Αγάπη (2012)
Σε ότι με αφορά, αυτή ήταν μια από τις καλύτερες παραγωγές του Γούντι Άλεν εδώ και χρόνια. Ασχολείται με ανθρώπους Ιταλούς και Αμερικανούς εγκλωβισμένους σε ποικίλες καταστάσεις στην αιώνια πόλη. Δεν είναι μόνο οι αστείες καταστάσεις, αλλά μπορούμε πραγματικά να καταλάβουμε πώς αυτοί οι άνθρωποι ξεφεύγουν από τις αντιπαραθέσεις για να ζήσουν μια κανονική ζωή. Από το απλό ζευγάρι...