Γενικά είμαι οπαδός των μυθιστορημάτων. Η Τζούλια Κουίν φημίζεται για το πνεύμα της και ο χαρακτήρας της - η Lady Danbury - είναι μια ιδιαίτερα αγαπητή και κλασική γυναικεία μορφή που πρωταγωνιστεί σε αυτή την ταινία. Όποιος έχει προσαρμόσει τα βιβλία της για το Netflix στερείται οποιουδήποτε πνεύματος σε τραγικό βαθμό. Το γράψιμο είναι απαίσιο και ασύμφωνο με τα μυθιστορήματα...
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας ότι αυτή δεν είναι μια «εύκολη» ταινία. Το Ναχίντ είναι ένα ωραίο παράθυρο στη ζωή μιας γυναίκας στην ιρανική κοινωνία, αλλά είναι επίσης ένας ευαίσθητος προβληματισμός για τα διλήμματα και τις κρίσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, ανεξάρτητα από τον πολιτισμό μας. Υπάρχει ένα είδος καταπιεστικής ατμόσφαιρας σε αυτή...
Ο Δρόμος (2009)
Σε ένα μετα-αποκαλυπτικό τοπίο, ένας πατέρας με τον γιό του προσπαθούν να επιβιώσουν. Εξαιρετικά σκηνοθετημένη, μια δραματική ιστορία επικεντρωμένη στη σχέση των δύο πρωταγωνιστών σε ένα απόλυτα εχθρικό περιβάλλον, με κάποιες απαραίτητες σκηνές σκληρής βίας, κρατά σε επαγρύπνηση τον θεατή και συγκινεί με τη τραγικότητά της. Να τη δείτε, το προτείνω ανεπιφύλακτα