Χάρη σε πολλές αρνητικές κριτικές, οι ελπίδες μου για την απόλαυση αυτής της ταινίας ήταν πολύ μικρές ..... έτσι, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη ότι η ταινία ήταν, τουλάχιστον, διασκεδαστική. Ναι, δεν ήταν δύσκολο να μαντέψει κανείς την ανατροπή κοντά στο τέλος, αλλά ήταν μια ευχάριστη και τίμια ταινία. Μου θύμισε παλιές ταινίες, ταινίες κατασκοπείας τύπου δεκαετίας του '50 και '60...
Δυνατό θέμα, πολλαπλά ζητήματα, χλωμή κινηματογραφική απόδοση που δεν πείθει.. Δεν με συγκίνησε αναλογικά με τα θέματα που διαπραγματευετσι.. Οι πολλοί και "πολύς" αστέρες με μη πειστικές ερμηνείες.. Και μια χτυπητή σεναριακή αδυναμία που τινάζει στον αέρα όλο το σκηνικό που έστησε ο Μπρ. Πητ ως εισαγγελεας: το "άλλοθι" για το οποίο ψευδομαρτηρησε ο παπα- Νίρο, δεν το είχαν επικαλεστει...
Ο Στρίγγλος που Έγινε Αρνάκι (1968)
Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...