Η Ναυμαχία ή αλλιώς, όταν ο κινηματόγραφος παύει να είναι τέχνη και γίνεται παιχνίδι. Να πούμε για το ταλέντο της Ριάνα; Να πούμε για τον καπετάνιο Λίαμ Νίσον; Για το σενάριο; Ως μοναδική πρωτοτυπία - ίσως άστοχη - είναι η μεταφορά του ομώνυμου παιχνιδιού στη μεγάλη οθόνη , την οποία δε μπορούμε να χειροκροτήσουμε. Τα γραφικά είναι καλά για το 2010, αλλά τίποτα άλλο. Ακόμα μια ταινία...
Ο Jenkins σκηνοθετεί την προσαρμογή του μυθιστορήματος του '70 του James Baldwin και αυτή γίνεται μια κινηματογραφική ιστορία αγάπης που ακούει την καρδιά, με μια σκληρή αλλά τρυφερή αλήθεια που με άφησε να κλαίω και να χαμογελάω. Πρόκειται για μια καταπληκτική ταινία, τόσο οσμηρή όσο αισθησιακή, διασυνδέοντας αδιάκριτα κοινωνικά ρεαλιστικά θέματα προκατάληψης, καταπίεσης και φυλάκισης...
Μπάντι: Ο Ροκ Σταρ 2 (2021)
Πραγματικά θυμάμαι ότι η πρώτη ταινία ήταν καταπληκτική με την cool μουσική και το όμορφο animation. Η Lionsgate έκανε καταπληκτική δουλειά. Μέχρι που ήρθε η συνέχεια, το Μπάντι 2. Θα πω πως είναι απαίσιο. Το animation είναι φρικτό, το ύφος της μεταγλώττισης είναι κακή και οι ήχοι των κινουμένων σχεδίων δεν ταιριάζουν στην ταινία. Σε σχέση με το πρώτο Ροκ Σταρ, πέταξαν τους καλούς...