Λοιπόν θα σας πω την άποψη μου ως 17αρης που την έβλεπε πρώτη φορά. Η αρχη ήταν κάπως περίεργη και δεν σε έπειθε για πολλά. Όταν όμως πήγαν στην Βοστόνη υπήρχε τόση ένταση που οριακά δεν ήθελες να χάσεις ούτε δευτερόλεπτο. Επίσης με ενόχλησε λίγο το γεγονοσ οτι το happy end ήρθε πολύ αργά (τελευταιο λεπτο) και κόπηκε αρκετά απότομα. Θα προτιμούσα να είχε αλλά 3 λεπτά και να έδειχνε...
Παρά τη προβλέψιμη ιστορία και τον κλισέ ρομαντισμό, μετά από ώρα και σε μεγάλο βαθμό χάρη στην εμφάνιση του νεαρού αστεριού της Josephine Langford, η ταινία θα σταθεί όρθια. Καθώς η Tessa, η Langford δηλαδή, εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε σκηνή και με την κάμερα να βρίσκεται συνεχώς στο πρόσωπό της, μεταδίδει ένα ειλικρινές μείγμα αυτοσυγκράτησης και πείνας για νέες εμπειρίες, εμπιστοσύνης...
Ο Λαβύρινθος της Σιωπής (2014)
Βασίζεται στην αληθινή ιστορία ενός νεαρού εισαγγελέα από τη Φρανκφούρτη που ονομάζεται Johann Radmann (Alexander Fehling). Συναντά έναν επιζώντα του Άουσβιτς και έναν δημοσιογράφο που θέλουν να προσαγάγουν τους δράστες των φρικαλεοτήτων που πραγματοποιήθηκαν εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι η Γερμανία φαίνεται ότι θέλει να ξεχάσει τα μαύρα σημάδια του παρελθόντος και υπάρχουν παντού...