Με το πλεόνασμα μετα-αποκαλυπτικών ταινιών που υπάρχει στον σημερινό κινηματογράφο, ο Δρόμος κάνει αυτό που πολύ λίγες ταινίες σε οποιοδήποτε είδος φαίνονται ικανές να κάνουν. Εδώ πρόκειται για μια ταινία που με τη δική της διορατικότητα αποτυπώνει τον ρεαλισμό της φρίκης ενός ολοκαυτώματος, συνδυάζοντας το απόλυτα χειρότερο δυνατό μέλλον με τα πιο βαθιά όμορφα ανθρώπινα χαρακτηριστικά...
Μια ταινία μπορεί να αφήσει αισθήματα με πολλούς τρόπους - χαρά, λύπη, έκπληξη ή οτιδήποτε άλλο - αλλά ο κοινός παρονομαστής των καλών είναι ότι όταν σβήνουν τα φώτα, νιώθεις ικανοποιημένος, οτι άξιζε το ταξίδι. Δεν ένιωσα όμως έτσι όταν τελείωσε η ταινία. Ναι, το νόημα το πιάσαμε: ένας ντετέκτιβ που ασχολείται με μια υπόθεση δολοφονίας μπορεί να αποκτήσει εμμονή. Είναι το βάρος...
Μια Ανάσα (2015)
Την είδα την ταινία προσφατα αλλά δεν μ' αρεσαν η μη σωστή αντιμετώπιση της ελληνικής αστυνομίας σε μια ξένη που έχασε το παιδί της και η οποία αδίκως κατηγορούσε την Ελληνίδα. Φάνηκε η αδυναμία μας στο σύστημα υγείας, να βλέπουμε την αιμορραγουσα και να ενδιαφερόμαστε σε δεύτερο χρόνο.Ακομη αδυναμία του υπουργείου τουρισμού, όσο φάνηκε στο έργο, να δώσει τις κατευθύνσεις τις κατάλληλες....