Είδα την ταινία λίγο πριν τα μεσάνυχτα στο θέατρο, με πολύ λίγο κόσμο... προφανώς, το στυλ της ταινίας δεν είναι το γνωστό εμπορικό, που τρέχουν όλοι σαν τα πρόβατα... Τέλος πάντων, η ταινία έχει νόημα, έχει βάθος και απόκριση στον θεατή και από εκείνη την ημέρα νιώθω τα συναισθήματα της ταινίας ανεξάρτητα από τα διάφορά της προβλήματα, τα οποία συνοψίζονται στο βάθος των αγώνων...
Περιληπτικά: Οι τραυματισμοί που υπέστησαν δύο στρατιώτες πίσω από τις εχθρικές γραμμές στο Αφγανιστάν ξεκινούν μια σειρά από γεγονότα που περιλαμβάνουν έναν βουλευτή του κογκρέσου, μια δημοσιογράφο κι έναν καθηγητή. Η ταινία αφορά ερωτήσεις και όχι απαντήσεις και είμαστε όλοι ευγνώμονες για αυτό. Όταν τέλειωσε η ταινία, ένιωσα ένα βάρος στο στήθος μου γιατί πιστεύω στην εγκυρότητα...
Το Παιχνίδι Του Δολοφόνου (2017)
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...