Αυτή η ταινία είχε πολλές δυνατότητες. Ξέρω ότι ήταν μια υπερβολική δραματοποίηση μιας πραγματικής κατάστασης, αλλά αισθάνομαι ότι θα μπορούσε να έχει δώσει πολύ περισσότερα. Υπάρχουν μέρη της ταινίας που είναι πολύ δυνατά και μπορούν να σας ενθουσιάσουν ή να αισθανθείτε απορροφημένοι από την ταινία, αλλά αυτά χάνονται γρήγορα. Το τέλος την έσωσε κάπως. Θα ήθελα πολύ να δω ένα remake...
Μία άλλη εκδοχή του P.S. I Love You, 10 σχεδόν χρόνια μετά. Αν και υποτίθεται οτι είναι πιο σκοτεινό και πιο εκλεπτυσμένο, ξεφεύγοντας από τη ρομαντική κομεντί που είναι το P.S. I Love You, δεν καταφέρνει να γίνει καλύτερο, ούτε καν ισάξιο, καθώς μόλις καταλάβεις τι γίνεται, ξέρεις και την υπόλοιπη ταινία. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το προηγούμενο σχόλιο. Η ταινία γρήγορα γίνεται βαρετή...
Και Ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα (1956)
Αυτή ήταν η ταινία που παρουσίασε την Brigitte Bardot ως το σεξ σύμβολο της δεκαετίας του '50 και του '60 στον ρόλο της έφηβης Juliette. Και αυτή είναι πραγματικά μια ταινία για μια γυναίκα. Γεμίζει την οθόνη καθ' όλη τη διάρκεια της προβολής με την υπέροχη και γενναιόδωρη ανατομία της αλλά και με τον τρόπο της να χαμογελά, να μιλάει, να περπατά και να χορεύει, προβάλλοντας επιπλέον...