Πρώτον, αυτή η ταινία μοιάζει με μια παραγωγή του εργοστασίου σκουπιδιών της Europacorp. Θα σκεφτόμουν τον Pierre Morel ή τον Louis Leterrier ως σκηνοθέτες. Ναι, μοιάζει πολύ με ένα TAKEN ή άλλα σκουπίδια από το άλλο εργοστάσιο των σκουπιδιών του Besson, όλες αυτές οι ταινίες δράσης με Αμερικανούς ηθοποιούς και διαδραματίζονται στο Παρίσι. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, Η Μέρα της...
ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΤΑΙΝΙΑ ΜΕ ΒΑΘΥ ΝΟΗΜΑ. Μακαρι αυτη η ταινια να επιρεασει τους ανθρωπους πραγματικα και να αποδεκτουν τον θεο στην ζωη τους γιατι πραγματικα μπορει να κανει θαυματα οπως σε αυτο το παιδει αρκει να εχουμε επιμονη και πιστη σε αυτον και να ακουμπαμε πανω του οτι προβλημα εχουν. Μπραβο στους δημιουργους της και ευχομαι να αγγιξει καρδιες για πραγματικα αξιζει.
Μετά (2019)
Παρά τη προβλέψιμη ιστορία και τον κλισέ ρομαντισμό, μετά από ώρα και σε μεγάλο βαθμό χάρη στην εμφάνιση του νεαρού αστεριού της Josephine Langford, η ταινία θα σταθεί όρθια. Καθώς η Tessa, η Langford δηλαδή, εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε σκηνή και με την κάμερα να βρίσκεται συνεχώς στο πρόσωπό της, μεταδίδει ένα ειλικρινές μείγμα αυτοσυγκράτησης και πείνας για νέες εμπειρίες, εμπιστοσύνης...