Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...
Αρχικά μου έδωσε την εντύπωση μια κοινωνικής ταινίας, αλλά στη συνέχεια άρχισαν να μπαίνουν στοιχεία μυστηρίου, μέχρι που κατάλαβα ότι πρόκειται για θρίλερ! Ήταν καθηλωτικη! Νομίζω ότι είχε στοιχεία, ίσως σε υπερβολικό βαθμό, που ομως μπορεί να τα συναντήσουμε σε συνανθρώπους μας... Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν ικανοποίηση όταν εξοντωνουν με πανουργία αυτόν που τους βοηθάει..
Πατέρας και Κόρη (2015)
Πραγματικά δεν έχω λόγια γι αυτή τη ταινία. Ποτέ δε συμπαθούσα τον Ράσελ Κρόου - σαν ηθοποιό φυσικά - κι ομολογώ πως αυτή εδώ η ταινία δεν με έκανε να τον συμπαθήσω περισσότερο. Αν εξαιρέσουμε αυτό το υποκειμενικό θέμα ΜΟΥ, η ταινία είναι καταπληκτική καθώς αγγίζει οποιονδήποτε είχε οποτεδήποτε προβλήματα στην οικογένεια (και ποιός δεν είχε δηλαδή!). Το δάκρυ τρέχει άφθονο (και...