Αν και η ιστορία μοιάζει με αυτή του Δια Πυρός και Σιδήρου, το αποτέλεσμα ούτε καν τη πλησιάζει καθώς βλέπουμε μια ακόμα ταινία που ο πρωταγωνιστής - πρώην στρατιωτικός που έχει αποσυρθεί και τα κάνει όλα με μια τρομερή άνεση - επιστρέφει για να αποδώσει δικαιοσύνη. Αλήθεια, πόσες φορές έχουμε δει αυτό το σενάριο; Είναι πολύ ενοχλητικό σε μια ταινία δράσης να βλέπουμε εξωπραγματικές...
Βλέπω ότι κάποιες από τις κριτικές του Mudbound λένε ότι είναι πολύ αργό, κορυφώνεται μόνο κοντά στο τέλος και στερείται εστίασης σε μεγάλο μέρος της εξέλιξης. Και είναι αλήθεια ότι για την πρώτη ώρα, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε προς ποια κατεύθυνση οδεύει η ταινία. Είναι επίσης αλήθεια ότι πολλές από τις σκηνές στο πρώτο μισό του δεν είναι απαραίτητες για το τελικό προϊόν. Αλλά...
The Pacific (2010)
Πρώτα απ' όλα είμαι οπαδός του πρώτου "Στη Πρώτη Γραμμή", μιας κι εδώ έχουμε προφανώς κάτι αντίστοιχο και μεταγενέστερο. Αναρωτιέμαι πως το The Pacific έχει πάει τόσο λάθος. Πρώτον, ανάπτυξη χαρακτήρων, δεν υπάρχει. Δεν γνωρίζουμε τους χαρακτήρες και έτσι δεν μας ενδιαφέρει όταν αρχίζουν να πεθαίνουν. Δεύτερον, αρκεί ένα πολυβόλο και οι Ιάπωνες κάνουν τα υπόλοιπα (σκοτώνονται δηλαδή)...