Μια ταινια που μπορει να μην σου φαινεται δυνατη σε σεναριο αλλα παρα πολυ δυνατη σε μηνυματα ,συναισθηματα Μια ταινια διδαχης του τροπου ζωης που πρεπει να εχουμε μεταξυ μας αλλα και μεταξυ εμας και του ΘΕΟΥ ΜΑΣ.Ε να μεγαλο μπραβο σε ολους και ενα δυνατο ευχαριστω για τα τοσα δυνατα συναισθηματα που μου χαρισαν μεσα απο την ταινια τους ΠΕΝΤΕ ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΕΙΝΑΙ
Μια γυναίκα - μια κανονική, ελαφρώς δυσαρεστημένη γυναίκα - πηγαίνει στην παραλία. Πηγαίνει για να κολυμπήσει και από το πουθενά, παγιδεύεται από μια παράξενη αίσθηση. Επιστρέφει στην ακτή, αγκαλιάζει τον γιο της, τρώει ένα αχλάδι και στη συνέχεια μαχαιρώνει έναν άνδρα μέχρι θανάτου. Αυτή η σκηνή του τρέιλερ, που είναι και η βάση όλη της σειράς (αλλά και το δόλωμα), είναι αρκετή...
Δεν Έχω Ξεχάσει το Περσινό Καλοκαίρι (1998)
Γιατί κάθε φορά που υπάρχει μια νέα επιτυχημένη ταινία, θα πρέπει μετά από λίγο να κάνουν μια συνέχεια της; Το "Δεν έχω ξεχάσει το περσινό καλοκαίρι" επαναλαμβάνει σχεδόν τα πάντα από το πρωτότυπο, συν/πληνκάποια μέλη του καστ. Ελπίζω απλώς να μην κάνουν άλλη μια ταινία του στυλ "Ξέρω τι έκανες". Όχι μόνο δεν υπάρχει τίποτα που μπορούν να προσθέσουν στην ιδέα, αλλά και ο τίτλος...