Ομολογώ πως ήμουν αρκετά εντυπωσιασμένος στην αρχή, αλλά καθώς το σκέφτομαι περισσότερο συνειδητοποιώ ότι δεν είναι η σούπερ ταινία. Πρώτα από όλα, μας κάνουν αμέσως να πιστέψουμε ότι ο θάνατος της κόρης του Άρμστονγκ έχει να κάνει με το διαστημικό πρόγραμμα. Συμφωνώ, δείχνει μια ανθρώπινη πλευρά του, αλλά το να το κάνεις κέντρο στις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες του είναι αρκετά...
Είμαι σε σύγκρουση, γιατί ξέρω ότι η γνώμη μου γίνεται όλο και πιο κακή με κάθε νέο σούπερ ήρωα - αλλά έχω φτάσει στα όριά μου εδώ. Όλες αυτές οι ταινίες φαίνονται τόσο προβλέψιμες και κλισέ πια και όσο πραγματικά κι αν θέλω να τις απολαύσω, αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Οι κύριοι ηθοποιοί σε αυτήν την ταινία ήταν μέτριοι, το σενάριο γνωστό και αδύναμο... αλλά τι καλύτερο μπορεί...
Ο Στρίγγλος που Έγινε Αρνάκι (1968)
Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...