Εδώ τα πράγματα είναι αμφίρροπα. Από τη μία η συνηθισμένη χολιγουντιανή υπερβολή καθώς ένας σούπερ μπαμπάς προστατεύοντας την κόρη του σκοτώνει όποιον βρει στο πέρασμα του. Από την άλλη δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τη διαφορετικότητα του ρόλου του Mel Gibson αυτή τη φορά, ο οποίος αν και σε μεγάλη ηλικία έχει την ένταση και το παρουσιαστικό ενός νεότερου ηθοποιού. Να υπογραμμίσουμε...
Δεν τα κατάφερε ο Τιμ Μπάρτον σ αυτή την επανέκδοση της πρωτότυπης ταινίας του '60 καθώς υστερεί και από την original αλλά και κατά πολύ από τις μεταγενέστερες όπως Η Εξέγερση και Η Αυγή. Το σενάριο μοιάζει λίγο αδέξιο και η σκηνοθεσία φτωχή ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη το γεγονός οτι γυρίστηκε 18 χρόνια πριν. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαρκ Γουόλμπεργκ που στα νιάτα του δε "γεμίζει"...
Ταρίχευση (2006)
Μιλάμε για το απόλυτο τίποτα. Μια ηλίθια σε σενάριο ανώμαλη ταινία, πιθανόν για να κάνει εντύπωση ο σκηνοθέτης. Γεμάτο αηδιαστικές σκηνές οι οποίες δεν χρειάζονται και δεν καταλαβαίνω τον λόγο που είναι τόσο μα τόσο αηδιαστική. Να ήταν έαν splatter με zombie θα είχε νόημα. Οσκαρ βλακείας πραγματικά