Πάντα αιχμαλωτίζομαι από την ιδέα της εξύμνησης κάποιου που η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τους θανάτους άλλων, του οποίου η «απασχόληση» είναι να κλέβει από αυτούς που δεν έχουν λόγο σε τίποτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο ήρωάς μας δεν είναι εκεί για να αποδώσει δικαιοσύνη ή ακόμα και για κάποιο μεγάλο σκοπό, είναι απλά ένας μικροαπατεώνας που τυγχάνει να είναι πιο συνηθισμένος...
Η ιστορία μου φάνηκε πολύ όμορφη και ταυτόχρονα μελαγχολική. Θα δώσω τη δική μου σύνοψη, σε περίπτωση που κάποιος θελήσει να μάθει περισσότερα: Σε μια μικρή ρωσική πόλη, η Lera (Anastasiya Krasovskaya) αγωνίζεται να διατηρήσει μια ευτυχισμένη ζωή. Ο εν διαστάσει πατέρας της (Darius Gumauskas) είναι καταχρηστικός αλκοολικός και η μητέρα της Lera (Γιούλια Μαρτσένκο) βασίζεται σε αυτήν...
99 Φεγγάρια (2022)
Η ταινία είναι αρκετά ερωτική όπως υποδεικνύει και το εξώφυλλο, αλλά με έναν περίεργο τρόπο. Δεν πρόκειται για αυτό που λέμε αποχρώσεις του γκρι, αλλά για έλεγχο και εξουσία πάνω σε κάποιον άλλο. Αφορά επίσης την αγάπη και το πώς σχετιζόμαστε μεταξύ μας - ή όχι. Είμαστε αποσυνδεδεμένοι, ακόμα κι όταν είμαστε τόσο κοντά και δήθεν σούπερ συνδεδεμένοι ; Υπάρχει περίπτωση να συμβεί....