Και ναι, αυτή πρέπει να είναι η καλύτερη ταινία του 2017. Έχει τα πάντα και τα έχει πολύ. Ακόμα κι αν δεν ξέρεις τις βραβεύσεις, το μυρίζεσαι οτι εδώ παίζεται κάτι μεγάλο. Εξαιρετικός όπως πάντα ο Γούντι Χάρελσον, πιθανόν να έπαιρνε κι εκείνος το Όσκαρ αν ο ρόλος του δε σταματούσε στη μέση της ταινίας. Ρεσιτάλ ερμηνείας και από τον Σαμ Ρόκγουελ που απέσπασε το πρώτο όσκαρ της...
Ποιος θα πίστευε ότι οι σκηνές δύο ελαφιών, που κινούνται αργά μέσα από ένα χιονισμένο δάσος, θα μπορούσαν να είναι τόσο σημαντικές; Εκτός από τα όμορφα πλάνα της φύσης, υπάρχει ένα ιδιαίτερο νόημα σε αυτές, όταν αποδεικνύεται ότι και οι δύο πρωταγωνιστές ονειρεύονται οτι είναι ελάφια. Αυτή είναι η μαγεία του κινηματογράφου: να δίνει στις εικόνες ένα βαθύτερο συναισθηματικό νόημα...
Μαέστρο (2022)
Το Maestro είναι αναμφίβολα η καλύτερη ελληνική παραγωγή των τελευταίων ετών, αλλά ο πήχης είναι ακόμα πολύ πολύ χαμηλά. Το πραγματικό ερώτημα είναι: Χρειάζεται πραγματικά να υπάρχει στο Netflix; Μπορεί να ανταγωνιστεί άλλες παρόμοιες σειρές; Μπορεί να ενδιαφέρει το ευρύτερο κοινό εκτός Ελλάδας; Πιστεύω ότι η απάντηση σε όλα αυτά είναι ένα ηχηρό ναι. Βρίσκεται σε ένα όμορφο νησί...