Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...
Αυτή η ταινία περιέχει το μόνο συστατικό που πρέπει να έχουν όλες οι ταινίες εκδίκησης και αυτό είναι το αληθινό συναίσθημα. Θλίψη, αγάπη, γέλιο, θυμός. Υπάρχουν τόσα πολλά συναισθήματα μέσα σε αυτή την ταινία. Από την αρχή μέχρι το τέλος αυτή η ταινία είναι απίστευτα σαγηνευτική. Η πλοκή στο χαρτί ακούγεται όπως τα συνηθισμένα σκουπίδια που πετιούνται κυρίως στους θεατές, αλλά...
Εξολοθρευτής: Σκοτεινό Πεπρωμένο (2019)
Ανάμικτα τα συναισθήματα, είναι σαν να ξανατρώς κάτι που είχες δοκιμάσει μόνο μια φορά πολύ πολύ παλιά και είχες ενθουσιαστεί....απογοητεύτηκα.....την ειδα μεχρι τελους λογο Σβαρτσ και Λιντα....περιμενες πως και πως αυτο το ''ουαααοουυυυυ'' οπως ''τοτε'' στο 1 & 2 ,αλλα μουφα....αν δεν την παρει ο Κάμερον στα ''χερια του'' μονο απο salvation θα πρεπει να περιμενουμε κατι αξιολογο......