Παλιά και κλασική με δύο μεγάλα για τότε ονόματα, τον Mel Gibson και την Helen Hunt. Ο ορισμός της ρομαντική κομεντί για μεγάλους με τις αναμενόμενες ανατροπές και έρωτες του αμερικανικού ελαφρού κινηματογράφου. Οι πολλές κλισέ σκηνές και το προβλέψιμο από το πρώτο 10λεπτο happy ending, μας κάνουν να νομίζουμε οτι την έχουμε ξαναδεί. Ωστόσο, πρόκειται για μια χαριτωμένη, χαζοχαρούμενη...
Νομίζω ότι αυτή η ταινία είναι απλά εντάξει. όχι κάτι θεαματικό και όχι το είδος που συνιστώ στους φίλους μου. Ήταν κάπως ενδιαφέρον και αν σας αρέσουν οι ταινίες τρόμου, πιθανότατα θα σας αρέσει. Συνολικά, η ιδέα ήταν μια ανάμειξη ταινιών τρόμου που έχουν ήδη γίνει (Ο Κύβος, Saw - αν και οι δύο ήταν καλύτερες από Το Μικρό Σπίτι στο Δάσος). Έχει μια sci-fi ατμόσφαιρα, αλλά ποτέ...
London Fields (2018)
Το London Fields φαίνεται να είχε πολλές δυνατότητες. Η πλοκή είναι αρχικά πολύ ενδιαφέρουσα και η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή και αισθησιακή, κάπως neo noirish. Με το ύφος και το σκηνικό των Άγγλων γκάνγκστερ, αρχικά μοιάζει με μια διασταύρωση ταινίας του Γκάι Ρίτσι και ενός graphic novel του Frank Miller. Ωστόσο, η πραγματικότητα αποκαλύπτεται μετά από λίγο. Η πλοκή γίνεται τυχαία...