Ο Λίαμ Νίσον απο πολίτης της χρονιάς γίνεται για ακόμα μία φορά ένας εκδικητικός serial killer. Για πολλοστή φορά εγκληματίες τα βάζουν με την οικογένειά του κι εκείνος ανενόχλητος σκοτώνει τους πάντες στο πέρασμά του αναζητώντας εκδίκηση. Όλα του πάνε δεξιά, καθώς πουθενά δεν υπάρχουν κάμερες για να τον αναγνωρίσουν, οι σκληροτράχηλοι ύποπτοι ομολογούν αμέσως και οι αντίπαλοι του...
Την είδα χθες. Δε ξέρω από που προκύπτει αυτό το 6.7 της βαθμολογίας. Οι βασικοί χαρακτήρες ήταν σχεδόν αδιάφοροι, ακόμα και ο Χόπκινς υποτονικός. Η πρωταγωνίστρια Τζούλια Στάιλς σαν να μην υπήρχε στη ταινία. Το μόνο αξιοσημείωτο νομίζω ήταν το βαρύ mood της ταινίας, το οποίο λόγω του καιρού που εξελισοταν η ταινία, ήταν όντως "βαθύ" δραματικό
Ο Μπράβος (2024)
Λοιπόν, η ταινία αυτή ήταν όντως ένα ταξίδι, αλλά όχι με την καλή έννοια - η ταινία με πρωταγωνιστή τον Patrick Swayze δεν είναι αριστούργημα, αλλά σε σύγκριση με αυτήν, είναι ένα αριστούργημα ψυχαγωγίας υψίστης τάξης... Αυτό το ριμέικ ή η επανεμφάνιση ή οτιδήποτε άλλο είναι, απλώς είναι κακό από κάθε άποψη. Δεν υπάρχουν αξιαγάπητοι χαρακτήρες, μόνο τυχαία βία, και τα υπόλοιπα...