Το London Fields φαίνεται να είχε πολλές δυνατότητες. Η πλοκή είναι αρχικά πολύ ενδιαφέρουσα και η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή και αισθησιακή, κάπως neo noirish. Με το ύφος και το σκηνικό των Άγγλων γκάνγκστερ, αρχικά μοιάζει με μια διασταύρωση ταινίας του Γκάι Ρίτσι και ενός graphic novel του Frank Miller. Ωστόσο, η πραγματικότητα αποκαλύπτεται μετά από λίγο. Η πλοκή γίνεται τυχαία...
Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Εισβολή στο Σπίτι (2016)
Μου άρεσε η ταινία και πιστεύω ότι πρέπει να της δώσετε μια ευκαιρία. Περιέχει και στοιχεία ανθρωπιάς και ηθικής και όχι μόνο φόβο. Ο Τζέισον Πάτρικ είναι αξιοπρεπής στο ρόλο του και δείχνει τη διάθεση και τη προσπάθεια ενός ανθρώπου για να σώσει κάποιους άλλους. Ναι, μερικές από τις σκηνές είναι επαναλαμβανόμενες, αλλά σε αυτήν την περίπτωση είναι ακριβώς αυτό που θα συνέβαινε...