Ένα τίποτα με μόνο τηλεοπτικό κοινό που να μπορεί να την δει, το αμερικάνικο. Κι ενώ η αρχή φαίνεται ενδιαφέρουσα, η εξέλιξη προδίδει τη ταινία καθώς κινείται σε καταστάσεις που ΔΕΝ μας ενδιαφέρουν. Και δεν μας ενδιαφέρουν γιατί εντάξει, δεν είναι και τόσο σημαντικό ένα τέτοιο πείραμα για να μάθουμε και τα αποτελέσματα. Ίσως ο μόνος λόγος που τη δίνει κάποια βαρύτητα είναι οτι αναφέρεται...
Αν και ποτέ δε μου άρεσαν τέτοια ψυχολογικά θρίλερ με πνεύματα κτλ, τη πρώτη φορά που το είδα στο σινεμά είχα μείνει άφωνος. Κάθε φορά που το βλέπω ξανά από τότε, μου κάνει εντύπωση κάθε φορά. Σκηνοθεσία, ήχος, σενάριο, όλα είναι τόσο προσεγμένα. Καμία σχέση με όλα τα υπόλοιπα εμπορικά θρίλερ-τρόμου
Η Γέφυρα των Κατασκόπων (2015)
Αν αγαπάτε το εσπιονάζ, θα λατρέψετε τη ταινία. Ωραίο το κλίμα, πρωτότυπο το σενάριο, χωρίς φανταχτερά ονόματα, με την εγγύηση του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Γερασμένος ο Τομ Χανκς, πλην ωριμότερος, επικρατεί στη σκηνή στο ρόλο του δικηγόρου-απεσταλμένου. Ο πράκτορας της KGB Ρούντολφ, πήρε τελικά το όσκαρ, όχι όμως και ο Χανκς. Αξίζει να τη δείτε για πολλούς λόγους