Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Ο Τζον Κραζίνσκι ως πρωταγωνιστής δεν θα έπρεπε να παίζει σε τέτοιου είδους ταινίες. Φαίνεται πιο μαλθακός, πιο baby face, δε κολλάει πουθενά με τους υπόλοιπους σκληροτράχηλους στρατιώτες, κάποια ρομαντική κωμωδία θα του ταίριαζε καλύτερα. Αν κάτι αξίζει σε αυτή τη ταινία, είναι οι μάχες μεταξύ των αμερικανών και των ισλαμιστών, οι οποίες είναι πολύ αληθοφανείς και καλά δοσμένες...
Λίβανος (2009)
Σίγουρα, αυτή η ταινία έχει μια καινοτομία. Η άποψη των πραγμάτων του διοικητή του τανκ και το κλειστοφοβικό εσωτερικό του άρματος. Αλλά αυτό είναι όλο. Δεν υπάρχει ουσιαστική ανάπτυξη χαρακτήρων και καμία αλλαγή σκηνής. Το βασικό μήνυμα είναι ο πόλεμος είναι η κόλαση, αλλά αυτό το έχουμε δει πολλές φορές πριν. Ουσιαστικά, είναι 90 λεπτά διαφόρων σκηνών βρώμικων ανδρών που παραπονιούνται,...