Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...
Αυτή η ταινία είχε πολλές δυνατότητες. Ξέρω ότι ήταν μια υπερβολική δραματοποίηση μιας πραγματικής κατάστασης, αλλά αισθάνομαι ότι θα μπορούσε να έχει δώσει πολύ περισσότερα. Υπάρχουν μέρη της ταινίας που είναι πολύ δυνατά και μπορούν να σας ενθουσιάσουν ή να αισθανθείτε απορροφημένοι από την ταινία, αλλά αυτά χάνονται γρήγορα. Το τέλος την έσωσε κάπως. Θα ήθελα πολύ να δω ένα remake...
Το Κάταγμα (2019)
Αναμενόμενο τέλος προς την μέση και μετά αφού έχεις ψηλιαστει τα πάντα κάθε του κίνηση τον προδίδει ( του πρωταγωνιστή),καθώς δεν γίνεται πάντα το σύστημα να έχει άδικο και να στρεφεσαι εναντίον αυτού και πόσο ακόμα όταν γίνεται με κακό και παράλογο τροπο αρπαζοντας όπλα κρατώντας εχμαλωτους παίζοντας ξύλο με βασικό στέλεχος του νοσοκομείου την ώρα που όλοι του συμπεριφέρονται φυσιολογικα.Μια...