Τα πρώτα 30 λεπτά ήταν πολύ ελπιδοφόρα. Καλή δράση, αγωνία, υπέροχη ηθοποιία ... αλλά μόλις εμφανίζεται ένας από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, ο Michael, όλα διαλύονται. Όχι μόνο λόγω της ανασφαλούς και αδέξια μέτριας ερμηνείας του, που μου θύμισε κάποια φθηνή δραματική σαπουνόπερα ή ιστορία αγάπης ... αλλά επειδή αντιπροσωπεύει ένα σημείο εισόδου στο παρελθόν της Ava. Ένα βαρετό...
Να πω κι εγώ με τη σειρά μου οτι δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τον Ντάουνι Τζούνιορ ως ηθοποιό, ωστόσο εδώ έχει έναν αξιοπρεπή ρόλο, σε σχέση με το Avengers και το Iron Man, όπου και σαν χαρακτήρας και σαν ηθοποιός είναι για τα πανηγύρια. Φυσικά ο Ρόμπερτ Ντιβάλ ως ο δικαστής δικαίως κλέβει τη παράσταση και σίγουρα πρόκειται για μια δυνατή δραματική ταινία με ένα μη συνηθισμένο και έξυπνο...
Η Ομηρία (2016)
Μια ταινία αντίγραφο διάφορων ταινιών δράσης με θέμα την επιβίωση και την ομηρία (μια πολύ χαλαρή ομηρία σε αυτή τη περίπτωση) σε συνδυασμό με ιστορίες πλούσιων εφήβων. Το σκεπτικό και η εκτέλεσή δείχνουν οτι είναι τελείως αμφίβολο να έρθουν κοντά σε κάποια από αυτές τις ταινίες. Οι κακομαθημένοι έφηβοι πλούσιων γονιών στέλνονται σε ένα στρατόπεδο επιβίωσης σε ένα απομακρυσμένο...