Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...
Ως αδερφή κάποιου που μοιάζει πολύ με τον Ρεξ, βλέποντας την ταινία συγκινήθηκα, ενοχλήθηκα, πληγώθηκα και θυμήθηκα εμένα καθώς ζούσα με έναν απρόβλεπτο, έξυπνο, ασταθή και μερικές φορές πολύ γοητευτικό άνδρα. Τα παιδιά του, αν και ανεξήγητα, τον αγάπησαν, αλλά εξακολουθούν να ζουν με τις συνέπειες της ταραχώδους ζωής τους. Αυτή η ταινία, κατά τη γνώμη μου, ήταν υπέροχη. Ήταν πολύ...
Το Τραγούδι του Χιλμπίλη (2020)
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ,ΚΑΘΗΛΩΤΙΚΗ,ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ,ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΥΣΚΟΛΑ,ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΙΣΩ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΠΑΕΙ Ο ΠΕΡΙΓΥΡΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ,ΝΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΔΕΣΜΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ "ΠΕΤΑΞΕΙΣ" ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΣΠΗ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ...