Το «I Love Καρδίτσα» είναι μια τυπική κωμωδία, όπου η ύπαρξη αντίθετων χαρακτήρων και μια σειρά από παρεξηγήσεις οδηγούν την πλοκή. Εντάξει, η ηθοποιία δεν είναι καλή, αλλά αυτό είναι ακριβώς που θα περίμενε κανείς σε τέτοιου είδους ταινίες. Φυσικά, ούτε πρόκειται να κερδίσει κανένα βραβείο σε κάποιο διεθνές φεστιβάλ ταινιών. Ωστόσο, δεν πρέπει να υποτιμούμε μια ταινία που μας προσφέρει...
Δεν ενθουσιάστηκα. Είχε κάποια καλά σκηνοθετικά στοιχεία, αλλά για χιλιοστή φορά θα δείτε το κλασικό σενάριο Κολομβίας, ναρκωτικών, βίας και εγκλήματος. Το οτι βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, δεν το αλλάζει σε κάτι (θετικό τουλάχιστον). Ατελείωτοι σκοτωμοί, καλοί και κακοί να παλεύουν για εκατομμύρια δολάρια, Αν κάτι αξίζει αυτό είναι η πλοκή του, η οποία είναι και ο μόνος λόγος...
Δεσποσύνη (2024)
Και πάλι μια ταινία new wave girl power, όπου οι αρσενικοί χαρακτήρες είναι άχρηστοι, (ο κακός βασιλιάς έχει μια μόνο σοβαρή ατάκα), αλλά ο κύριος χαρακτήρας -η πρωταγωνίστρια δηλαδή - είναι έξυπνος, δυνατός και επιδέξιος χωρίς καμία εξήγηση πως και η μόνη αμαρτία του κύριου κακού χαρακτήρα - πάλι στη πρωταγωνίστρια αναφέρομαι - είναι ότι θέλει να προστατεύσει την οικογένειά...