Υπάρχει μια ατάκα της Kristin Scott Thomas στην ταινία που λέει "Χρειαζόμαστε μια καλή ιστορία για τη Μέση Ανατολή που δεν θα έχει εκρήξεις"! Σοβαρά τώρα, το "Ψαρεύοντας Σολομούς στη Υεμένη" είναι απλά απολαυστικό για να το παρακολουθήσετε. Έχω να δω ταινία με τέτοια ευχαρίστηση από το "Hugo". Αυτό που το καθιστά τόσο απολαυστικό είναι η αίσθηση του χιούμορ, η χιουμοριστική ασέβεια...
Είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που διαφημίζεται ή αυτό που περιμένουν οι θεατές. Με μια πρώτη ματιά μοιάζει με θρίλερ, και έχει τις προϋποθέσεις ενός καλού θρίλερ, αλλά είναι απλώς ένα σκοτεινό επώδυνο και μερικές φορές σκοτεινά χιουμοριστικό δράμα που έχει στοιχεία θρίλερ σε στιγμές. Είμαι αρκετά σίγουρος οτι αν σας άρεσε το "Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους", θα σας αρέσει...
Ο Εξολοθρευτής (1984)
I love 80's... Ταινία που άφησε ιστορία, για τόσους πολλούς λόγους. Μετά το Κόναν ο Εξολοθρευτής και το Κόναν ο Βάρβαρος, ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ πρωταγωνιστεί στη πρώτη του πραγματικά διάσημη ταινία σε σκηνοθεσία του μετρ του είδους, του Τζέιμς Κάμερον. Η ταινία πρωτοπορεί για την εποχή. Ακόμα και στα οπτικά εφέ, αν εξαιρέσουμε τη σκηνή που βγάζει το μάτι του μπροστά στον καθρέφτη...