Πρέπει να ξεκινήσω λέγοντας οτι είμαι οπαδός του Ράσελ Κρόου. Έχει κάνει πραγματικά υπέροχη δουλειά στη διακεκριμένη καριέρα του. Ωστόσο, αυτή η ταινία δεν είναι σίγουρα μία από αυτές. Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με μια πλοκή που σας τραβάει το ενδιαφέρον, αλλά δυστυχώς το ίδιο σενάριο είναι γεμάτο με τρύπες, ασυνήθιστα γεγονότα και την ελαφρά υπερβολή της "έκρηξης" του Ράσελ Κρόου....
Ειλικρινά δεν βλέπω κάποιο μυστήριο, δεδομένου ότι πολλά - πάρα πολλά - αποκαλύπτονται από την αρχή. Όλη η ένταση στεγνώνει. Δεν υπάρχει δράμα στο δράμα. Η μόνη έκπληξη είναι ότι κάθε αρσενικός ρόλος είναι κι ένας υποψήφιος δολοφόνος-απατεώνας. Ακόμη και η μια μοναδική μεγάλη έκπληξη αποκαλύπτεται πολύ πριν αποκαλυφθεί. Δεν υπάρχει καμία σκέψη για το σενάριο. Η πρώτη χαζή σκηνή...
Fury (2014)
Η αλήθεια είναι ότι μία πολεμική ταινία έχει το κατάλληλο φόντο για να δείξει έντονα συναισθήματα και στιγμές. Πόνος, οργή, δυστυχία, γενναιότητα, ηθική, επιβίωση, όλα αυτά παλεύουν και στην πραγματικότητα αλλά και σε μία ταινία για να αποδοθεί το κλίμα του πολέμου. Η διαφορά είναι ότι στις περισσότερες σύγχρονες ταινίες, όπως και σε αυτή εδώ, όλα αυτά είναι καλογυαλισμένα, δηλαδή...