Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...
Αν ήταν ένα ντοκιμαντέρ 45 λεπτών, θα έλεγα εντάξει, να το δούμε. Όταν γίνεται όμως μία ταινία διάρκειας μιάμισης ώρας... Θα πρέπει να αστειεύεστε! Η ταινία ήταν υποψήφια για 5 Όσκαρ - αυτό είναι γελοίο. Μία κλασική ταινία επιβίωσης, με έναν πρωταγωνιστή, σε ένα στατικό σημείο για 45 λεπτά. Τουλάχιστον σε ταινίες όπως ο Ναυαγός υπήρχε μία σκηνοθεσία, μία εξέλιξη και μία βασική...
Μαύρο Γεράκι: Η Κατάρριψη (2001)
Τεχνικά, η ταινία είναι εξαιρετική, με ωραίες σκηνές δράσης και μερικές υπέροχες γωνίες κάμερας που είναι πολύ κοντινές και πιο προσωπικές. Τα διάφορα εφέ χρησιμοποιούνται για να ενισχύσουν τον ρεαλισμό του δράματος, αλλά το κυριότερο είναι ότι ποτέ δεν νιώθετε ότι παρακολουθείτε κάτι ψεύτικο, επομένως είναι αποτελεσματικά στο μέγιστο. Η ταινία είναι σκληρή, βίαιη και επίσης εξαιρετικά...