Ο Vadim Perelman επαναφέρει τη χαρά να βλέπουμε ταινίες στο σαλόνι μας. Μετά από το παλιό αλλά υπέροχο «Σπίτι από άμμο και ομίχλη», επέστρεψε ξανά με ένα ακόμη αριστούργημα. Η σκηνοθεσία, η ηθοποιία και η αφήγηση είναι στο υψηλότερο σημείο του σύγχρονου ποιοτικού κινηματογράφου. Προφανώς απολαμβάνει να κάνει ταινίες για τους Πέρσες και την πλούσια και όμορφη γλώσσα και τον πολιτισμό...
Το μόνο ενδιαφέρον της ταινίας τελικά είναι ο tommy lee jones 30 χρόνια πριν. Η ταινία ξεκίνησε καλά, έχοντας ταυτόχρονα και κωμωδία και δράμα, μετά άρχισε να μπερδεύει πολλά θέματα στην υπόθεση, μετά έγινε φαντασίας με καταστάσεις σε καμία περίπτωση δεν θα συνέβαιναν στην κανονική ζωή και στο τέλος μας έδωσε ένα απότομο happy ending τραβηγμένο από τα μαλλιά. Ούτε η Τζέσικα λανγκ...
Άντζιο: Η Τελευταία Μάχη (1968)
Καλοί ηθοποιοί,σεβασμός στα ιστορικά γεγονότα,η μονομαχια του Ρόμπερτ μιτσαμ με το Γερμανό σκοπευτή στο τέλος είναι όλα τα λεφτά.οι800 περίπου αιχμάλωτοι Ρέιντζερς είναι ο μεγαλύτερος αριθμός κομάντος των συμμάχων που έπιασαν οι Γερμανοί.το αντίο ήταν μοιραιο για το ιταλικό μέτωπο γιατί οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να αφήσουν τη γραμμή Γκούσταβ και το οχυρό του καζίνο